Βεβαίως όχι. Η Ελλάδα είναι τόσο ανεξάρτητη, και αυτοπροσδιοριζόμενη χώρα, όσο οι ΗΠΑ, Γερμανία, Βενεζουέλα, Β.Κορέα, κλπ. Απο την άλλη, είναι μία χώρα που έχει κυρώσει διάφορες συνθήκες και είναι μέλος των Ηνωμένων Εθνών, Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, Συμβουλίου της Ευρώπης, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΕΖ, κλπ.
Είναι επόμενο όμως, οτι η κάθε κύρωση, απο το Εθνικό Κοινοβούλιο, μιάς διεθνής συνθήκης ή συμφωνίας περιορίζει την ελευθερία δράσης της χώρας. Οι συνθήκες/συμφωνίες είναι ισοβαρείς. Για παράδειγμα: όσο δέν είναι ελεύθερη η Ελλάδα να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές, άλλο τόσο οι ΗΠΑ λόγω της συμμετοχής τους στό ΠΟΕ, κ.ο.κ.
Σε συνθήκες αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης κάθε χώρα έχει να κερδίσει, και όχι να χάσει, απο την "ενσωμάτωσή" της σ'αυτήν. Τα αρνητικά παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος είναι οι Αλβανία, Ρουμανία, κλπ. Οι Β.Κορέα, Ιράν, κλπ. έχουν να ωφεληθούν απο μελλοντική τους ενσωμάτωση οικονομικά και κοινωνικά.
Η παγκοσμιοποίηση παρουσιάζει και προκλήσεις που αναγκαιούν προσαρμογές. Το μοντέλο του Dani Rodrik συστηματοποιεί τις προκλήσεις στο "τρι"λημμα: <1>Ενσωμάτωση (ή/καί) <2>"ανεξάρτητο¨ Εθνικό Κράτος (ή/και) <3> "μαζική/παραδοσιακή" Πολιτική Διαδικασία. Η λύση στο τρίλλημα είναι ακόμη ρευστή, υπο εξέλιξη.
[σσ. τρίλλημα: όποια δύο, όχι και τα τρία]
Επειδή όλο και περισσώτερο οι κανόνες καθορίζονται σε υπερ-εθνικά επίπεδα - G20,Ην.Έθνη, ΠΟΕ, ΕΕ, ΕΖ, κλπ.- το <1> είναι πλέον μονόδρομος για όποια χώρα στον πλανήτη. Το ζητούμενο είναι πώς η κάθε χώρα θα προσαρμόσει τα <2> και <3>.
Η εποχή των προτεκτοράτων και των αποικιών έχει περάσει: τώρα είμαστε στην φάση όπου τα στοιχεία του τριλλήματος εξελίσονται/διαμορφώνονται για όλες τις χώρες με τον ίδιο τρόπο.
Είναι επόμενο όμως, οτι η κάθε κύρωση, απο το Εθνικό Κοινοβούλιο, μιάς διεθνής συνθήκης ή συμφωνίας περιορίζει την ελευθερία δράσης της χώρας. Οι συνθήκες/συμφωνίες είναι ισοβαρείς. Για παράδειγμα: όσο δέν είναι ελεύθερη η Ελλάδα να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές, άλλο τόσο οι ΗΠΑ λόγω της συμμετοχής τους στό ΠΟΕ, κ.ο.κ.
Σε συνθήκες αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης κάθε χώρα έχει να κερδίσει, και όχι να χάσει, απο την "ενσωμάτωσή" της σ'αυτήν. Τα αρνητικά παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος είναι οι Αλβανία, Ρουμανία, κλπ. Οι Β.Κορέα, Ιράν, κλπ. έχουν να ωφεληθούν απο μελλοντική τους ενσωμάτωση οικονομικά και κοινωνικά.
Η παγκοσμιοποίηση παρουσιάζει και προκλήσεις που αναγκαιούν προσαρμογές. Το μοντέλο του Dani Rodrik συστηματοποιεί τις προκλήσεις στο "τρι"λημμα: <1>Ενσωμάτωση (ή/καί) <2>"ανεξάρτητο¨ Εθνικό Κράτος (ή/και) <3> "μαζική/παραδοσιακή" Πολιτική Διαδικασία. Η λύση στο τρίλλημα είναι ακόμη ρευστή, υπο εξέλιξη.
[σσ. τρίλλημα: όποια δύο, όχι και τα τρία]
Επειδή όλο και περισσώτερο οι κανόνες καθορίζονται σε υπερ-εθνικά επίπεδα - G20,Ην.Έθνη, ΠΟΕ, ΕΕ, ΕΖ, κλπ.- το <1> είναι πλέον μονόδρομος για όποια χώρα στον πλανήτη. Το ζητούμενο είναι πώς η κάθε χώρα θα προσαρμόσει τα <2> και <3>.
Η εποχή των προτεκτοράτων και των αποικιών έχει περάσει: τώρα είμαστε στην φάση όπου τα στοιχεία του τριλλήματος εξελίσονται/διαμορφώνονται για όλες τις χώρες με τον ίδιο τρόπο.
No comments:
Post a Comment